از نظر حیات شناسی : بازی وسیله ای سلامت جسم و پرورش حواس است .

از نظر جامعه شناسی : بازی را برای رشد اجتماعی کودکان ضروری می دانند .

از نظر روانشناسی : بازی فعالیت منحصر به فرد آدمی است .

از نظر زیست شناسی : بازی را برای رشد و تکامل موجود زنده لازم می دانند .

اول معلمان و دانشمندان تعلیم و تربیت بازی را برای بهبود ناراحتی های عاطفی تجویز می کنند .

معلمان و کودک شناسان بازی را به عنوان یکی از ابزراهای مطمئن برای شناسایی استعدادهای کودکان به کار می برند.

... بازی دنیای کوچک شده ی بزرگسالی باقوانین خاص خود است .

بازی کودک فعالیتی است که در عالم بدون مسئولیت باشد و طبق تمایل فطری خود به فعالیت و حرکت می پردازد بدون اینکه عمل سودمند را از عمل غیرسودمند تشخیص دهد و در حین بازی قیافه ی جدی به خود می گیرد. حواس خود را متمرکز می کند و توجه خاص نسبت به عمل خود دارد و از طریق بازی روح همکاری، دوستی، صمیمت، فرماندهی، انضباط و پرورش وجدان فردی در کودک شکل می گیرد و باعث رشد ماهیچه ها، حواس، عواطف، تفکر و استعدادهای وی می شود.