بازی برای شناخت کودک

از طریق بازی با کودک می توان دریافت که او فردی تواناست یا ضعیف ، نقطه های قدرت او کدام است و نقطه های ضعف او کدام ؟ آیا فرمانده است یا فرمانبر؟ تابع است یا متبوع ؟ آرام است یا شلوغ ؟ حالت تهاجم دارد یا تسلیم؟

ما از طریق بازی کودک است که می توانیم ، طرز مواجهه با اسباب بازی ها و همچنین احساسات خصمانه و یا دوستانه ی کودک را دریابیم. می توانیم معلوم داریم که چه افسردگی و ناراحتی او را رنج می دهد، از چه کسی گله مند است، از چه چیزی رنج می برد ، چه تمناهایی دارد که برآورده شده نیستند و ....

چه بسیار از صفات و خصوصیات کودک که در سایه بازی با او کشف می شوند ، مثل شجاعت یا ترس کودک ، مهر یا خشم او ، جنبه ی ابتکار و ابداع او ، وضع عادی یا نابسامان او را ، جنبه ی انزواجویی یا زندگی در جمع او و ... که اینها همه نکات مثبتی برای مربی ، برای تصمیم گیری سازنده در مورد کودک اند.

بازی برای تسکین کودک

کودک در ضمن بازی آرامش و سکون پیدا می کند ، غم و اندوه خود را فراموش می کند ، ناراحتی ها و عقده هایش از میان می روند. طفل ضمن بازی با پرخاش کردن به عروسک ، به زمین کوبیدن او، پاره کردن و دریدن کاغذ و یا پارچه ، عقده تکانی کرده و خود را آرامش می بخشد.

طفل در ضمن بازی گروهی احساس می کند میان جمع پذیرفته شده است ، دیگران برای او ارزش قائلند ، او را هم به حساب می آورند و این خود مایه تعدیل و آرامش اوست ، بسیاری از حب جاه ها ، علاقه مندی ها به رهبری و فرماندهی ارضا می شوند.
در بازی ، رهبری بر اساس انتخاب آزاد است و اگر کودک به رهبری بازی دست نیابد باز هم ناراضی و ناراحت نیست و می تواند دلایل آن را بفهمد و به گونه ای راضی شود که حق او همان است که بدو رسیده است ، و این خلاف آن وضع و موقعیتی است که در خانه یا مدرسه با آن مواجه است ، زیرا طفل در خانه یا مدرسه همیشه خود را محکوم می بیند و فکر می کند والدین و معلمان بر او تسلط دارند بدون اینکه او حق اظهار نظر داشته باشد.