بازی برای اصلاح کودک

از طریق بازی کودک را می توان ساخت، نقایص فردی، اخلاقی و شخصیتی او را اصلاح کرد. می توان فکر و اندیشه او را رشد داد، حتی در مواردی نقایص جسمانی او را رفع نمود.

کودکی که ترسو و بزدل است از طریق بازی می تواند شجاع و با شهامت بار آید، مثلا بازی قایم موشک، آن هم در شب خود می تواند ترس او را از تاریکی تعدیل کند و یا از بین ببرد، زیرا طفل ناگزیر است به گوشه ای بخزد و در تاریکی قرار و آرام گیرد؛ و یا بازیهایی که در آن جنگ و ستیز تصنعی و درگیری و مقابله است به کودک روحیه می دهد و او را قادر به مقابله و دفاع از خود خواهد کرد.

در ضمن بازی می توان کودک بدخواه را از این حالت بدخواهی بدر آورد، حس برادری، تعاون، نوع دوستی و برابری را به او یاد داد، عقده ای را از او حل کرد، غم و اندوهی را از او زائل ساخت، عاطفه ای را که طفل از آن محروم مانده است به او بازگرداند و در همه حال ناراحتی هایی را از او دور ساخت.

 

 

بازی برای انس و الفت

در طریق اصلاح و بازسازی کودکان هرگز توفیقی نخواهد بود مگر آنگاه که با او همدم و رفیق شویم و یکی از راه های همدمی با کودک بازی با اوست طفل در سایه زندگی با مربی الفت و انس پیدا می کند، با او دوست می شود، تحت تأثیر او قرار می گیرد، در همان راهی گام برمی دارد که دوست و همدم او قدم می زند.

ما برای بازسازی کودکان نیاز داریم که به او نزدیک شویم، با او بی پروا و بدون ملاحظه مصاحبت کنیم، با او راز بگوییم و راز بشنویم و یا احیاناً در حین انس و الفت با او، حالاتی را از او کشف کنیم و بازی ما را در طریق وصول به این هدف کمک خواهد کرد.
ذکر این نکته ضروری است که ضمن بازی هرگز نباید آنچنان با کودک مأنوس شد که بر ابهت والدین لطمه وارد آید و یا پرده ی شرم و حیایی که بین کودک و مربی است دریده گردد، طفل همچنان باید رعایت احترام بنماید و هرجا که مرتکب خطایی شد باید به او تذکر داد و نیز نوع بازیها نباید به گونه ای باشد که کودک بر مربی خود جری شود و یا جسارتی نماید.