نوع بازیها
بر این گونه که تشریح شد مربیان نباید به هر گونه بازی با کودک تن در دهند، فرم بازی باید اندیشیده و انتخاب شده باشد به گونه ای که اولاً بدآموزی نداشته باشد، ثانیاً در طریق خیر و صلاح آنان باشد، ثالثاً موجبات رشد همه جانبه را برای کودکان فراهم نماید، رابعاً بی ضرر باشد و موجب وارد آمدن صدمه ای بر جان و جسم کودک نگردند، خامساً آشنایی و الفت را بین کودک و مربی فراهم آورند و بالاخره باعث ساختن شخصیت، فکر، اندیشه، جسم و جان کودک گردند و او را در خطی درست و حق قرار دهند.
بدیهی است که در این راه سعی به عمل خواهد آمد که از بدآموزی ها، بی انضباظی ها، اتلاف ها و هدرها خودداری به عمل آید فی المثل بازی باعث آن نگردد که طفل از کار و وظیفه اصلی خود باز ماند و یا فکر و اندیشه او صدی صد به آن امر مشغول گردد.
نکاتی در زمینه بازی کودکان
در زمینه بازی با کودکان به خصوص در آنچه که دارای جنبه ی ارشادی و اصلاحی است باید نکاتی را مورد توجه قرار دادکه برخی از آنها بدین قرار است:
- آن نوع بازی با کودکان را برایش انتخاب کنید که در آن قصد اصلاحی و یا دادن هشداری باشد.
- در هر بازی سعی کنید اصول و قوانین حساب شده ای را به کودک بیاموزید که به عنوان ضوابط و اصول زندگی به حساب آیند.
- اصول و قواعد مورد نظر باید تدریجاً به کودک تحمیل گردد تا بتواند آن را بپذیرد و احساس سنگینی از آنها نکند.
- در بازی با کودکان باید کاری کرد که طفل رفتار نمونه و حساب شده ای را تقلید کند، ادای عمل و حالتی را درآورد که در آن اخلاق، انسانیت، وظیفه و ... مطرح باشد.
- اگر در ضمن بازی خطایی از کودک سر زند باید به آرامی به او تذکر داد و یا به او گفت که ما این کار را دوست نداریم.
- در ضمن بازی موضع خود را در برابر قانون و اصول زندگی باید نشان دهیم تا او بداند که رعایت قانون تنها برای او نیست.
- باید به کودکان یاد دهیم که رعایت نکات و دستورات، لازمه ی زندگی است و او باید آن را پذیرا شود.
- بازی باید حالت طبیعی داشته باشد نه تصنعی، زیرا در آن صورت کودک آن را هم برای خود، دشواری و بار سنگینی خواهد دانست.